Twarz

(35 opinii)

1 godz. 31 min.

produkcja: Polska

gatunek: Dramat

reżyseria: Małgorzata Szumowska scenariusz: Małgorzata Szumowska

premiera: 6 kwietnia 2018 (Polska)
23 lutego 2018 (Świat)

Oceń:

Zobacz opinie (35) Dodaj opinię

Łukasz Rudziński

Małgorzata Szumowska o dramacie człowieka pozbawionego swojej tożsamości po wypadku, w którym traci twarz, opowiada przez pryzmat lokalnej społeczności. To najlepszy aspekt filmu pełnego kiczu i stereotypów ciemnej, zabobonnej wsi. Na plus role Mateusza Kościukiewicza (Franek) i Małgorzaty Gorol (Dagmara) oraz Agnieszki Podsiadlik (siostra Franka).
Artur Kornacki

Najsłabsze w tym filmie to scenariusz - po zapowiedziach i trailerze spodziewałem się czegoś innego...
Alicja Olkowska

Mam problem z "Twarzą". To dobrze zrobiony film, ale finalnie tak naszpikowany nieaktualnymi stereotypami, polskimi "mordami" i półgłówkami, że może przynieść więcej szkody niż pożytku, przynajmniej PR-owo. Ciekawe, czy jury, które przyznało filmowi Srebrnego Niedźwiedzia podczas ostatniego Berlinale, uwierzyło w szumowską wizję polskiej wsi i mentalności. Jakby powiedział klasyk: "Nie o taką Polskę walczyłem!", a ja nie na taką "Twarz" chcę patrzeć.
Jarosław Kowal

Trochę za bardzo prześmiewcza wizja polskiej wsi rodem z serialu o Złotopolskich. Na plus spora dawka czarnego humoru ze sceną egzorcyzmów na czele.
Tomasz Zacharczuk

Doceniam reżyserski warsztat Szumowskiej, ale w przypadku "Twarzy" ewidentnie zawiódł jej zmysł scenarzystki. Przeładowany symbolami i zdezaktualizowany komediodramat po kilkunastu obiecujących minutach zupełnie gubi tempo i większy sens. Szumowska tak mocno zaangażowała się w prześmiewanie rzeczywistości i ekranowe moralizowanie, że kompletnie zdeformowała "Twarz", za którą nikt się specjalnie oglądać drugi raz nie będzie. Rozczarowanie. Na plus debiutantka Małgorzata Gorol (filmowa Dagmara).

Opis filmu

Młody mężczyzna, Jacek, żyje na wsi na południu Polski. Mieszka z siostrą i rodziną. Jest fanem zespołu Metallica. Nosi długie włosy i wąsy oraz skórzane spodnie i dżinsową kamizelkę z logo zespołu na plecach. We wsi mają go za dziwaka, w rzeczywistości jednak jest człowiekiem wesołym, kochającym ludzi, zwierzęta i wszystko co dookoła. Niedawno znalazł dziewczynę. Z Dagmarą planują wspólną przyszłość, zaręczyli się. Życie Jacka zmienia nieszczęśliwy wypadek.

Podczas prac na budowie największego na świecie pomnika Chrystusa Króla Polski, bohater – po upadku z dużej wysokości – traci swoją twarz. Fabuła filmu zainspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami, które miały miejsce w Polsce – budową największego na świecie pomnika Chrystusa Króla Polski w Świebodzinie i pierwszą w historii Centrum Onkologii w Gliwicach transplantacją twarzy w celu ratowania życia pacjenta.

Obsada

Mateusz Kościukiewicz, Agnieszka Podsiadlik, Małgorzata Gorol, Anna Tomaszewska, Dariusz Chojnacki, Robert Talarczyk, Roman Gancarczyk, Iwona Bielska

Zwiastun

Opinie (35) 1 zablokowana

Sortowanie
- Od najstarszych
- Od najnowszych

Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-04-23 16:59

film o miłości i tolerancji, o naszych niedoskonałościach

film o miłości i tolerancji, trzeba mieć sporo dystansu i dojrzałości, by ten film docenić i zmierzyć się z tym, w jakim kraju mieszkamy, jacy ludzie nas otaczają, jestem zachwycona, polecam;
Jacek jest moim bohaterem:) film porusza, wzrusza i budzi refleksje. Film o naszych niedoskonałościach, a jednak wg mnie z wydźwiękiem optymistycznym i pokazuje jaką człowiek ma moc:)!

6 lat
- 8 2
Twoja opinia

Zmień treść

film o miłości i tolerancji, trzeba mieć sporo dystansu i dojrzałości, by ten film docenić i zmierzyć się z tym, w jakim kraju mieszkamy, jacy ludzie nas otaczają, jestem zachwycona, polecam; Jacek jest moim bohaterem:) film porusza, wzrusza i budzi refleksje. Film o naszych niedoskonałościach, a jednak wg mnie z wydźwiękiem optymistycznym i pokazuje jaką człowiek ma moc:)!
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2018-11-21 19:38

Smutny film

Na prowincji, małej społeczności wszystko lepiej widać. Ale film dotyka również duże ośrodki. Polacy (oczywiście nie wszyscy) nie przyjmują do wiadomości, że tacy właśnie jesteśmy. Mali, zakłamani, 4 zdania w jednej sprawie, w zależności od tego z kim rozmawiamy. Kiedyś byliśmy przynajmniej gościnni, dzisiaj nawet najbliższa rodzina uwiera. A inności (pokazanej w filmie) boją się również inne narody, ale częściej podejmują wyzwania. Widać to szczególnie po dzieciach niepełnosprawnych. Film smutny i przejmujący, dla wytrawnego widza.

Gość
5 lat
- 0 0
Twoja opinia

Zmień treść

Na prowincji, małej społeczności wszystko lepiej widać. Ale film dotyka również duże ośrodki. Polacy (oczywiście nie wszyscy) nie przyjmują do wiadomości, że tacy właśnie jesteśmy. Mali, zakłamani, 4 zdania w jednej sprawie, w zależności od tego z kim rozmawiamy. Kiedyś byliśmy przynajmniej gościnni, dzisiaj nawet najbliższa rodzina uwiera. A inności (pokazanej w filmie) boją się również inne narody, ale częściej podejmują wyzwania. Widać to szczególnie po dzieciach niepełnosprawnych. Film smutny i przejmujący, dla wytrawnego widza.
Regulamin dodawania opinii