Pewnego razu w listopadzie 2018 - film prezentowany na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych 2020 w Gdyni

Film

4.8

ocena: 4.8 / głosów: 26110

Pewnego razu w listopadzie

produkcja: Polska
gatunek: Dramat obyczajowy
premiera: 3 listopada 2017 (Polska)
13 października 2017 (Świat)
reżyseria: Andrzej Jakimowski
scenariusz: Andrzej Jakimowski
czas trwania: 1 godz. 28 min.

Obsada

Agata Kulesza, Grzegorz Palkowski, Edward Hogg, Krzysztof Ławniczak, Alina Szewczyk, Jacek Borusiński, Krzysztof Kiersznowski, Marek Probosz

Opis filmu

Warszawa, listopad 2013 roku. Mareczek zabiera Mamusię z domku działkowego na przedmieściach, gdzie ostatnio nocowała. Jest zbyt zimno, aby mogła tam zostać. Wyruszają do miasta, zabierając psa przybłędę, Kolesia. Oboje stracili mieszkanie w wyniku brutalnej polityki władz miasta i teraz tułają się po przytułkach. Mimo że pies staje się w tej sytuacji ciężarem, Mamusia nie chce się go pozbyć. Kobieta zadamawia się w skłocie, gdzie bohaterowie są świadkami brutalnej próby spalenia budynku wraz z mieszkańcami przez faszystowskie bojówki, które chwilę wcześniej odłączają się od Marszu Niepodległości 11 listopada. W filmie wykorzystano materiały dokumentalne z prawdziwych zajść ulicznych.

Nasza recenzja

Łukasz Rudziński

Ocena: 5 (22 września 2018)

Twórcy spróbowali połączyć dwie historie w jedną. O ile losy dwójki bezdomnych (eksmitowanej matki i jej syna) na tle Warszawy wypadają przejmująco, podobnie jak próba przygarnięcia psa, o tyle wątek narodowy i pochody z okazji 11 listopada są zupełnie inną bajką, na którą twórcy nie mają właściwie pomysłu.

Artur Kornacki

Ocena: 3 (22 września 2018)

Film się dłuży! Zbyt długie rozwinięcie jednej historii, która ma się połączyć z tą drugą - ważniejszą, która zostaje słabo opowiedziana. Może się podobać entuzjastom zwierząt.

Alicja Olkowska

Ocena: 2 (22 września 2018)

Film, na którym trudno wysiedzieć do końca. Denerwujący wątek matka--syn, w którym dwie dorosłe osoby nie są w stanie zatroszczyć się ani o siebie, ani o psa. Mam dość filmów o brzydkiej Polsce: jak ulica, to w kałużach, jak panorama, to w brudnym deszczu, jak kamienica, to obdrapana. Mówię stanowcze „nie” takiemu kinu. Psa szkoda.

Marta Apanowicz

Ocena: 4 (21 września 2018)

Znajomy polonista mawiał "pomysł świetny, realizacja już nie" i to najlepsze podsumowanie tego filmu. Kolejna historia, której nie ratuje świetna gra aktorów. Szkoda.

Jarosław Kowal

Ocena: 5 (21 września 2018)

Jakimowski komentuje agresję części uczestników obchodów Dnia Niepodległości w Warszawie, ale okazuje się, że w tym temacie starcza mu materiału na jakieś dwadzieścia minut, więc dodaje do tego historię dwuosobowej rodziny próbującej wyjść z bezdomności, a całość próbuje połączyć wątkiem niesfornego psa... Brzmi to karkołomnie i niestety jest karkołomne.

Tomasz Zacharczuk

Ocena: 4 (20 września 2018)

Sugestywne kino społeczne, które bardziej ilustruje bolączki współczesnej Polski aniżeli próbuje je zanalizować. Monotonna narracja i dość irytujące wybory bohaterów powodują, że teoretycznie ważny i potrzebny film nie angażuje nawet w połowie. Niewykorzystane możliwości Kuleszy, łopatologiczna metaforyka, a do tego sporo niewyraźnych dialogów.